[허영주의 크리에이터 세상]
Çocuk yetiştirme, evlilik ve nefret içeriklerinin taşması
Reytinglere odaklanan aşırı ve kışkırtıcı hikâyelere odaklanma
Evlilik cehennemi yayınlarında en kötü eşler teşhir ediliyor

“Güney Kore tamamen mahvoldu. Vay! (Korea is so screwed)”

2023 yılında yayınlanan EBS "Belgesel K Nüfus Büyük Planı: Çok Düşük Doğum" programında, geçen yıl itibarıyla Güney Kore'nin toplam doğurganlık oranının 0,78 olduğu duyuruldu ve Kaliforniya Üniversitesi Hukuk Fakültesi fahri profesörü Joan Williams bu ifadeyi 'meme' olarak nitelendirdi.

Bu 'meme' giderek daha fazla gerçeklik kazanıyor. Bu yılın ikinci çeyreğinde toplam doğurganlık oranı 0,7'ye düşerek tarihin en düşük seviyesine geriledi. Genellikle yıl sonuna doğru doğum sayılarının azaldığını düşünürsek, bu yıl 0,6'nın altına inebileceği tahmin ediliyor.

Güney Kore şu anda düşük doğum oranını ciddi bir sorun olarak kabul ediyor. Peki bu durum nasıl oldu? Sorunlar çeşitlidir. Nüfusun aşırı derecede başkente yoğunlaşması sorunu olan 'Seul Cumhuriyeti', ataerkil aile kültürünün kadınlara iş, ev işleri ve çocuk bakımı yükünü yüklemesi, uzun çalışma saatlerinde eğitimin de kadınların üzerine düşmesi ve çocuk bakımı konusunda isteksiz olmaları, yüksek gayrimenkul fiyatları ve çocuk bakımı maliyetleri gibi sorunlar var.

Çeşitli nedenler arasında, içerik oluşturucular olarak vurgulamak istediğim sorun ise 'çocuk yetiştirme, evlilik ve nefret içeriklerinin taşması'dır. Zaten yukarıda bahsedilen büyük sorunlardan dolayı bir yangın çıkmışken, bu içerikler yangına körükle gidiyor ve evlilik yapmayı ve çocuk sahibi olmayı korkutucu bir hale getiriyor.

'Evlilik Cehennemi', 'Paha Biçilmez Bebeğim' ve 'Liseli Anneler' programlarını izleyerek evlilik ve çocuk yetiştirmeye dair hayaller kuran biri yoktur. Bu, hayaller göstermenin iyi bir şey olduğunu söylemek değil, bu programlarda görülen örneklerin son derece aşırı olması ve bu durumun çocuk yetiştirme ve evlilik nefretini körükleyebileceği eleştirisidir.

Son zamanlarda en şok edici video ise 'Liseli Anneler 4' programında üç çocuğunun babaları farklı olan Oh Hyun-Sil'in videosuydu. Güvendiği ve sevdiği ilk çocuğunun babası aslında evli çıktı, ikinci çocuğunun babası hırsızlık suçundan cezaevine girdi ve son olarak üçüncü çocuğunun babası ise sürekli olarak 'İkimize benzeyen bir çocuk sahibi olmayı çok istiyorum' diyordu ama hamilelik haberini alınca tavrı değişti ve hiçbir şekilde sorumluluk almayacağını söyleyerek onu terk etti.

Sağlıklı ilişkiler görmek, öğrenmek ve büyümek için bile yetersiz olan 'gençler'in en çok izlediği programlarda bu tür hikâyelerle yapımcılar ne elde etmeyi umuyor? Yayın kuruluşunun web sitesinde liseli annelerin yapım amacı şöyle: 'Yeni bir hayatı bırakmayan ve cesur bir seçim yapan kişilerin gerçek hayatları nasıl görünüyor?'

Oh Hyun-Sil'in üçüncü çocuğu, bakım masrafları ve ekonomik durum sorunları nedeniyle bir yetimhaneye bırakılmış ve 'Anneyle evren kadar birlikte yaşamak istiyorum' diyor. 'Yeni bir hayatı bırakmayan ve cesur bir seçim yapan kişilerin gerçek hayatlarını' bu kadar acımasızca göstermemiz gerekiyordu mu diye düşünüyorum.

Evlilik Cehennemi'nde, her türlü kötü koca ve karı örneği gösterildi. İnternet kullanıcıları 'Sınırı Aşan Çift', 'Cinsel İlişkiden Yoksun Çift' hikâyelerinin evliliğe dair umuttan ziyade umutsuzluk verdiğini belirtti.

Vakalar ne kadar şok edici ve kışkırtıcı olursa olsun, reytingler ve görüntülenme sayıları artabilir, ancak evlilik ve doğum oranları korku ile birlikte düşebilir. 'Güney Kore tamamen mahvoldu. Vay!' ifadesinin bir 'meme' haline geldiği bir kriz durumunda, içerik oluşturucular sorumluluk duygusuyla içerik üretmelidir.

Güney Koreli gençler nefes nefese kalırken, onlara yardım edecek kimse yok. Herkes para kazanmaya odaklanmış durumda. Yayın kuruluşları ise reytingleri garantileyen kışkırtıcı içerikleri önceliklendiriyor. Onların ektiği bu büyük korkuyu ancak aşarak cesaret edip evlilik gibi bir sonraki aşamaya geçersek, biriktirdiğimiz parayı tamamen harcayacağımız, fiyatlar 2-3 kat artırılmış, 'Güney Kore'nin 'Düğün Piyasası' bizi bekliyor.

Sonra, normal maaşla asla elde edemeyeceğimiz 'kendi evimizi edinme' hayalini gerçekleştirmek için 'kredi borcu'na giriyoruz. Bu kadar zorlu, zorlu ve yorucu bir süreci atlatmamız gerekiyor ki 'çocuk yetiştirme' alanına girmeye hak kazanabilelim.

Ah, bitkinlik. 'Artık dayanamıyorum' demekten kendimizi alamıyoruz. Gençlere "En iyisi mahvolmak. Mahvolalım" düşüncesini veren bu yüksek engeller. 'Düşük doğum oranı' gibi tek bir sonuç içinde çözülmesi gereken sorunlar kat kat birikmiş durumda. Bu sorunlar çözülmeden düşük doğum oranı sorununu çözemeyiz.

Hızla büyüyen Güney Kore hızla yok oluyor. Sanki tüm vatandaşlar tükenmişlik sendromu yaşıyor. Çözülmesi gereken sorunlar yığılmış durumda, ancak öncelikle bir şekilde çözüm için 'umut' olması önemlidir. Çünkü umudunu yitirmiş kimseden herhangi bir değişiklik bekleyemeyiz.

Umut büyük bir ihtiyaçtır. 'Çocuk yetiştirme, evlilik ve nefret içeriklerinin taşmasını' durduralım ve 'umut' zerreciği sunan içerikler üretelim.