จินตนาการถึงการลบโซเชียลมีเดียและ KakaoTalk
รู้สึกอักเสบจากโซเชียลมีเดียที่เคยรักอย่างแท้จริง
ทำงานด้วยความรู้สึกผูกพันจนสุดท้ายก็เจอเบิร์นเอาท์
ฝึกโยคะเพื่อเอาชนะความเหนื่อยล้าและฟื้นฟูสุขภาพร่างกาย

ฉันมีความฝันที่บ้าๆ บอๆ อยู่อย่างหนึ่ง นั่นคือการลบโซเชียลมีเดียและ KakaoTalk ทั้งหมดแล้วใช้เวลา 1 ปีในการมุ่งเน้นไปที่ชีวิตของฉันอย่างเต็มที่

สำหรับฉันที่สอนนักศึกษาเกี่ยวกับโซเชียลมีเดีย เขียนบทความเกี่ยวกับโซเชียลมีเดีย และเป็นครีเอเตอร์ ความฝันนี้ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้

ฉันรักโซเชียลมีเดียอย่างแท้จริง แต่คำกล่าวที่ว่าความรักมากเกินไปก็คือยาพิษนั้นเป็นความจริง ฉันถ่ายทำวิดีโอวันละ 30-40 คลิป อัปโหลดวิดีโอวันละ 3-4 คลิป และใช้ชีวิตแบบนี้มาหลายปี จนสุดท้ายก็เจอเบิร์นเอาท์

ในสภาพเบิร์นเอาท์ ฉันได้พบกับความขัดแย้งที่ “สิ่งที่ฉันรักมากกลับกลายเป็นสิ่งที่ฉันเกลียด” ฉันยังคงรู้สึกเหมือนรัก และต้องการรัก แต่ฉันรู้สึกเหมือนไม่อาจรักได้อีกแล้ว ซึ่งทำให้ฉันรู้สึกทุกข์ใจ

ฉันได้ทบทวนความผิดพลาดของตัวเอง ประการแรก ฉันไม่ควรทำแบบนั้น ฉันเคยบอกกับคนที่ถามฉันว่าสภาพเบิร์นเอาท์เป็นอย่างไร ฉันบอกว่า "รู้สึกเหมือนขาหัก" ฉันไม่ควรวิ่งจนขาหัก เพราะหลังจากขาหัก ฉันก็วิ่งไม่ได้อีกแล้ว สิ่งที่ฉันทำได้คือรอให้ขาหายและมุ่งเน้นไปที่การฟื้นฟู ฉันควรจะรู้จักขีดจำกัดของตัวเอง ฉันสำนึกผิดกับเรื่องนี้

ประการที่สอง ฉันไม่ควรให้ตัวเลขเป็นเป้าหมาย ฉันมีเป้าหมายอยู่เสมอ และเป้าหมายเหล่านั้นส่วนใหญ่เป็น “ตัวเลข” เช่น การมีผู้ติดตาม 1 ล้านคน การดูวิดีโอ 1 ล้านครั้ง ฯลฯ ฉันเขียนเป้าหมายประจำสัปดาห์และลบมันออกหลังจากบรรลุเป้าหมายแล้ว มันเหมือนกับเกม เกมที่ฉันพยายามวิเคราะห์ว่าจะทำอย่างไรให้เลเวลในเกมสูงขึ้น และแก้ปัญหาควบคู่ไปกับการผ่านเควสต์

เมื่อเวลาผ่านไป ฉันก็สูญเสียความสนุกในการสร้างคอนเทนต์อย่างแท้จริง หลังจากบรรลุเป้าหมายตัวเลขที่ตั้งไว้ ฉันก็สูญเสียแรงจูงใจ ฉันรู้สึกว่างเปล่า ถามตัวเองว่าทำไมต้องทำสิ่งนี้ มีความหมายอะไรอีกหรือเปล่า หากเป้าหมายของฉันคือ "คนสร้างคอนเทนต์ที่สร้างความบันเทิงให้กับผู้คนอย่างต่อเนื่อง" และนิยามของความสำเร็จในฐานะครีเอเตอร์คือ "การสร้างคอนเทนต์ที่ฉันชอบไปตลอดชีวิต" ฉันคิดว่าฉันคงยังคงสร้างคอนเทนต์ด้วยความสุขในตอนนี้

สุดท้าย ฉันยอมรับว่า “ความโลภ” นำมาซึ่ง “ความโกรธ” ฉันรับผิดชอบในสิ่งนั้นและกำลังจ่ายราคา

ฉันยังคงรักโซเชียลมีเดียมาก ฉันสนุกกับการวิเคราะห์มีมและเทรนด์ การสอนนักศึกษาเกี่ยวกับไวยากรณ์ของโซเชียลมีเดียนั้นสนุกเช่นกัน ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องขัดแย้ง ฉันชอบ แต่ฉันก็เกลียดมันในเวลาเดียวกัน มีวลีภาษาอังกฤษที่ใช้แสดงออกถึงสิ่งนี้ เรียกว่า “love hate relationship”

คิดไปคิดมา ฉันก็เป็นแบบนี้ตอนที่เป็นไอดอลเหมือนกัน ฉันเริ่มร้องเพลงเพราะฉันรักเพลงมาก แต่หลังจากผ่านไปหลายปี ฉันต้องทำงานหนักและเพลงก็กลายเป็น “งาน” ฉันเลยรู้สึกไม่ชอบเพลงอีกต่อไป เพลงกลับมาชอบอีกครั้งตอนที่ฉันเป็นครีเอเตอร์ มีช่องว่างระหว่างเพลงกับฉันทำให้ฉันกลับมารักเพลงอีกครั้ง

มีคนเคยบอกฉันว่า “ฉันคิดว่าไม่ควรให้สิ่งที่ชอบจริงๆ กลายเป็นงาน มันจะทำให้เราเกลียดมัน ฉันควรจะเก็บสิ่งที่ฉันชอบไว้เป็นงานอดิเรก” ตอนแรกฉันไม่เห็นด้วยกับคำพูดนั้น แต่ตอนนี้ฉันเริ่มเข้าใจแล้ว เพราะเมื่อทุกอย่างกลายเป็นงาน ในช่วงเวลาที่ฉันไม่ชอบ ฉันก็จะรู้สึกว่า “ฉันต้องทำมัน” ซึ่งจะนำไปสู่ช่วงเวลาที่ฉันเกลียดงานนั้นในที่สุด

อย่างไรก็ตาม ฉันคิดว่าคนเราควรทำสิ่งที่ตัวเองชอบจริงๆ แม้ว่ามันจะกลายเป็นงานและทำให้เราเกลียดมันในบางครั้ง แต่ฉันคิดว่าในที่สุดแล้วเราจะเรียนรู้วิธีการหา “ความสมดุล” ผ่านการลองผิดลองถูก และฟื้นฟูความรักนั้นอีกครั้ง

สิ่งพื้นฐานที่ฉันทำเพื่อเอาชนะเบิร์นเอาท์คือการกินให้ดีและนอนให้เพียงพอ หลายคนคิดว่าเบิร์นเอาท์เป็นปัญหา “จิตใจ” แต่ความจริงแล้วมันเป็นปัญหา “ร่างกาย” มากกว่า เพราะเมื่อฉันเจอกับงาน ฉันไม่ได้รู้สึกตอบสนองทางจิตใจ แต่เป็น “การตอบสนองทางร่างกาย” เมื่อฉันพยายามทำงาน ฉันจะรู้สึกเหมือนมีอาการสมองล้า ปวดท้อง คลื่นไส้ ซึ่งเป็นการตอบสนองทางร่างกาย ดังนั้นฉันจึงต้องดูแลทั้งจิตใจและร่างกาย

ดังนั้นฉันจึงเลือกโยคะ ซึ่งเป็นการฝึกฝนทั้งร่างกายและจิตใจ ครีเอเตอร์คนหนึ่งที่เคยประสบกับเบิร์นเอาท์และเอาชนะมันได้แนะนำโยคะให้ฉัน เธอเล่าให้ฟังว่าเธอเอาชนะเบิร์นเอาท์ได้ด้วยการฝึกโยคะในช่วงเวลาที่ยากลำบาก และแนะนำให้ฉันกินให้ดี นอนให้เพียงพอ และออกกำลังกาย ในความเป็นจริงแล้ว ฉันรู้สึกว่าร่างกายของฉันเริ่มฟื้นฟูขึ้นเมื่อฉันฝึกโยคะ

นอกจากนี้ ฉันกำลังพยายามเอาชนะเบิร์นเอาท์โดยการระบุขีดจำกัดของตัวเองและกำหนดขอบเขต เมื่อร่างกายของฉันส่งสัญญาณว่าเหนื่อย ฉันก็จะหยุดพัก ไม่ฝืนตัวเอง ฉันพยายามปฏิบัติตามสิ่งนี้ แม้ว่าฉันจะอยากทำต่อ แต่ฉันก็จะหยุดพัก ฉันรู้สึกไม่มั่นคงในตอนแรก กลัวว่าตัวเองจะตกอยู่ข้างหลัง แต่ตอนนี้ฉันรู้ว่ากระบวนการนี้จำเป็นสำหรับการเดินทางในระยะยาว ดังนั้นฉันจึงหยุดพัก

สิ่งที่ฉันพยายามทำอีกอย่างหนึ่งในช่วงนี้คือการแสดงออกถึง "คอนเทนต์ใหม่" ใน "แพลตฟอร์มใหม่" ด้วยความสุข แพลตฟอร์มใหม่ที่ฉันเลือกคือ Threads และ Brunch คอนเทนต์ใหม่คือเรื่องราว "ความรักและการแต่งงาน"

ฉันรู้ว่าสิ่งใดจะดึงดูดความสนใจของผู้คนมากที่สุด จะได้รับ "ไลก์" มากที่สุด และแพลตฟอร์มใดที่ได้รับความนิยมมากที่สุด แต่การไล่ตามเทรนด์อย่างเดียวจะทำให้ฉันสูญเสียตัวเองอีกครั้ง ดังนั้นฉันจึงกำลังฟื้นฟูความรักที่มีต่อคอนเทนต์โดยการทำสิ่งที่ตัวเองต้องการทำจริงๆ

ฉันรู้ดีว่านี่คือยุคของ Reels, Shorts, TikTok และวิดีโอสั้น ซึ่งเป็นโอกาสอันยิ่งใหญ่ แต่ฉันได้ใช้พลังงานทั้งหมดไปกับการทำงานหนักในช่วง 5 ปีที่ผ่านมา ฉันเป็นคนหนึ่งที่บอกว่าการครอบครองพื้นที่นั้นสำคัญ แต่ฉันเพิ่งรู้ตัวในภายหลังว่าการมุ่งมั่นอย่างเต็มที่นั้นไม่ได้เป็นเรื่องดีเสมอไป

ฉันคิดว่าจะเอาชนะเบิร์นเอาท์ได้ 100% ฉันต้อง "ลบโซเชียลมีเดียและ KakaoTalk ทั้งหมด แล้วใช้เวลา 1 ปีในการมุ่งเน้นไปที่ชีวิตของฉันอย่างเต็มที่" แต่ไม่ว่าฉันจะคิดอย่างไร สิ่งนี้ดูบ้าเกินไป ดังนั้นฉันจึงเลือกที่จะฟื้นฟูตัวเองอย่างช้าๆ

ฉันฝันถึงการเอาชนะ "love hate relationship" ระหว่างฉันกับโซเชียลมีเดีย และกลับมามีความรักที่เต็มไปด้วยความรักอีกครั้ง

※ บทความนี้เขียนโดยผู้เขียนเองและบทความที่ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์เศรษฐกิจหญิงได้ถูกย้ายมาแล้ว