Onderwerp
- #Huwelijksbeslissing
- #Angst
- #Toewijding
- #Trouwsignaal
- #Verantwoordelijkheid
Aangemaakt: 2024-01-20
Aangemaakt: 2024-01-20 13:02
Op een dag zei Isaac tegen me: "Ik heb een beslissing genomen. Ik wil alles aan Youngjoo geven." Ik schreeuwde het uit: "Wat?!" Isaac schrok en vroeg waarom, waarop ik hem mijn oude notitieboekje liet zien.
Ik noteer meestal mijn ingevingen in de Naver Memo-app. Op 21 april 2021 kreeg ik een ingeving en schreef ik dit in mijn notitieboekje: <Signaal: Trouwen met een man die alles wil geven>
Ik schreef het nonchalant op en vergat het. Maar toen Isaac die woorden uitsprak, schoot mijn notitie me te binnen. Ik ben een super T, dus toen ik dat hoorde, dacht ik: "Wat ontroerend!" Maar ik vroeg hem ook gedetailleerd naar de reikwijdte van "alles geven". Ik vroeg hem wat hij precies bedoelde met alles geven: zijn hart, zijn leven, zijn geld, alles? Isaac antwoordde: geld is het gemakkelijkste, en zijn hart volledig openen en zichzelf geven is moeilijker, maar hij had besloten om ook dat te doen.
Isaac's beslissing om alles te geven, omvatte ook de beslissing om alles te ontvangen. Isaac is een extreem onafhankelijke persoon. Hij houdt er niet van om iets van iemand te ontvangen en probeert altijd alles zelf te doen. Hij heeft een sterke wil en laat zich nooit van de wijs brengen. Deze extreme onafhankelijkheid kan bij de ander een gevoel van machteloosheid veroorzaken. Omdat hij alles zelf wil doen, is er geen ruimte voor de ander. Ironisch genoeg betekende Isaac's beslissing om alles te geven, dat hij alles wilde ontvangen. Een grote beslissing om toe te staan dat de ander invloed op zijn leven heeft.
Die dag sprak hij ook over zijn kwetsbaarheid. "Ik ben eigenlijk... zo iemand." Zijn kwetsbaarheid leek op die van mij. Hij stelt hoge eisen aan zichzelf en piekert en lijdt als hij iets fout doet. (Een lichte neiging tot perfectionisme). Het tonen van zijn kwetsbaarheid in plaats van alleen zijn coole en stoere kant maakte hem aantrekkelijker. Het gaf me ook een rol, het deel waar ik hem kon steunen, en dat maakte me blij.
Ik vind "zomaar laten gebeuren" fijn, maar "besluiten" en "beslissingen nemen" zijn ook erg belangrijk. "Zomaar laten gebeuren" is mooi verpakt in een natuurlijk jasje, maar bevat ook een gebrek aan verantwoordelijkheid. Vooral bij langdurige relaties die de huwelijksfase overslaan, zie ik vaak koppels die denken: "We zullen het wel ooit doen." Als niemand een beslissing neemt en niemand handelt, gebeurt er niets. Als je door de aandrang van je ouders op natuurlijke wijze bent getrouwd, heb je je recht op zelfbeschikking over je leven aan je ouders overgedragen. Als onafhankelijke volwassenen moeten wij ons leven zelf bepalen. Wij mogen die verantwoordelijkheid niet uitstellen.
Isaac had me al eerder verteld over zijn beslissing: <Commit to Youngjoo: aan Youngjoo wijden>. Over de beslissing tot huwelijk zei hij: "Het is voor 90% goed, maar het is dwaas om 90% op te geven om 100% te vinden. Er bestaat niemand die 100% perfect is, en als het voor 90% goed is, moet je een beslissing nemen. Het is niet gemakkelijk om zo iemand in je leven te ontmoeten." Hij had besloten te trouwen omdat het voor 90% klopte.
Ik deed er langer over dan Isaac om een beslissing te nemen. Alle angsten rond het huwelijk overvielen me, en mijn lage zelfvertrouwen, het niet vertrouwen in mijn eigen oordeel, speelde ook een rol. Ik had in mijn leven veel uitdagingen, maar ook veel mislukkingen meegemaakt, dus ik kende het gewicht van beslissingen en verantwoordelijkheid en was bang.
Toch heb ik mijn angst overwonnen en de moed gehad om ook voor een huwelijk met hem te kiezen. Het is wonderlijk hoe alle angsten en onzekerheden verdwijnen als je eenmaal een beslissing hebt genomen. Volgens het boek "De filosofie van angst" van Ichiro Kishimi, is angst een emotie die we creëren om een beslissing uit te stellen. Mijn angsten verdwenen door de beslissing.
Na de beslissing is het vooruit. Je overwint je angst, zet een stap vooruit, en als je je ogen opent, zie je een nieuwe wereld. De toegang tot de volgende fase van het leven. In een game zou je het een level-up kunnen noemen, of het gevoel van het betreden van een nieuwe server.
Ook het einde van dit verhaal eindigt met dankbaarheid aan Isaac. Dank je wel dat je er eerst voor koos om je aan Youngjoo te wijden, en dank je wel dat je besloot alles te geven. Laten we het goed doen, samen.
osaka
Reacties0