[Hyung-ju Heo column] Is het verhaal van een tienermoeder met drie kinderen van verschillende vaders een stimulans voor geboortes?

[De wereld van creators van Heo Yeong-ju]
Overvloed aan opvoeding, huwelijk en haat zaaiende content
Focus op extreme en sensationele verhalen die gericht zijn op kijkcijfers
Programma's als 'Hel van het huwelijk' die de ergste partners aan de kaak stellen

“Zuid-Korea is volledig naar de knoppen. Wauw! (Korea is so screwed) ”

Deze uitspraak van Joanne Williams, emeritus hoogleraar rechten aan de Universiteit van Californië, werd een ‘meme’ nadat ze in de EBS-documentaire ‘K-Population: The Great Project on Ultra-Low Birthrate’ uit 2023 hoorde dat het totale vruchtbaarheidscijfer van Zuid-Korea in het voorgaande jaar 0,78 was.

Deze ‘meme’ wordt steeds meer realiteit. Het totale vruchtbaarheidscijfer in het tweede kwartaal van dit jaar bedroeg 0,7, het laagste ooit. Gezien het feit dat het aantal geboorten doorgaans aan het einde van het jaar afneemt, wordt verwacht dat het dit jaar zelfs onder de 0,6 kan dalen.

Zuid-Korea kampt momenteel met een ernstig probleem: een laag geboortecijfer. Hoe is het zover gekomen? De oorzaken zijn divers. De concentratie van de bevolking in de hoofdstad, het probleem van de ‘Seoul Republiek’, de patriarchale gezinscultuur die vrouwen de verantwoordelijkheid voor werk, huishouden en opvoeding oplegt, lange werktijden en het feit dat ook educatie een vrouwenzaak is geworden, en daarmee de afkeer van ouderschap. En ook de hoge huizenprijzen en opvoedkosten.

Vanuit het perspectief van een creator die content maakt, wil ik het graag hebben over een specifiek probleem: ‘content die opvoeding en huwelijk afkeurt’. Het vuur brandt al door de bovengenoemde problemen, maar het is alsof er olie op het vuur wordt gegooid door content die angst aanjaagt met betrekking tot huwelijk en kinderen.

Wie raakt er geïnspireerd door ‘Hel van het huwelijk’, ‘Mijn kostbare kind’ of ‘Tienermoeders’ om te trouwen en kinderen te krijgen? Ik bepleit niet dat er sprookjesachtige programma's moeten komen, maar wil benadrukken dat de voorbeelden die in bovenstaande programma's worden gegeven uiterst extreem zijn en daardoor afkeer van opvoeding en huwelijk kunnen aanwakkeren.

De meest schokkende video die ik recent zag, was die van Oh Hyun-sil in ‘Tienermoeders 4’, een moeder van drie kinderen met drie verschillende vaders. De vader van haar eerste kind bleek een getrouwde man te zijn, de tweede vader zat vast wegens diefstal en de derde vader zei steeds ‘ik wil een kind dat op ons lijkt’, maar draaide om zodra hij hoorde dat ze zwanger was en verklaarde dat hij geen verantwoordelijkheid zou nemen.

Wat wilde de productieteam bereiken met deze verhaallijn in een programma dat vooral door ‘jongeren’ wordt bekeken, een groep die juist gezonde relaties zou moeten zien en leren? De bedoeling van de productie van ‘Tienermoeders’ op de website van de omroep is: ‘Hoe zien de levens eruit van degenen die voor een nieuw leven hebben gekozen in plaats van het af te breken?’

Oh Hyun-sils derde kind is vanwege geld- en opvoedingsproblemen uitbesteed aan een kindertehuis en zegt: ‘Ik wil net zo graag bij mijn moeder wonen als bij de sterren’. Moest deze ‘werkelijkheid van degenen die voor een nieuw leven hebben gekozen’ zo ellendig worden getoond?

In 'Hel van het huwelijk' werden ook allerlei soorten slechte echtgenoten en echtgenotes getoond. Internetgebruikers vonden dat de verhalen van ‘echtparen die over de schreef gingen’ en ‘echtparen zonder seks’ meer wanhoop dan hoop over het huwelijk brachten.

Hoe schokkender en sensationeler de verhalen, hoe hoger de kijkcijfers en het aantal views, maar dat kan leiden tot afname van de voorkeur voor huwelijk en kinderen, gepaard gaande met angst. In deze tijd van crisis, waarin ‘Zuid-Korea is volledig naar de knoppen. Wauw!’ een populaire meme is, moeten makers van content zich bewust zijn van hun verantwoordelijkheid.

Zuid-Koreaanse jongeren worstelen om adem te halen, maar er is niemand die hen helpt. Iedereen is gefixeerd op geld verdienen. Omroepen geven de voorkeur aan sensationele content die veel views oplevert. Zodra ze hun angst overwinnen en de moed vinden om de volgende stap te zetten, het huwelijk, wacht de Zuid-Koreaanse ‘huwelijksmarkt’ hen op met prijzen die 2 tot 3 keer zo hoog zijn als normaal, waardoor ze al hun spaargeld opmaken.

Daarna wordt er druk uitgeoefend om de ‘droom van een eigen huis’ te verwezenlijken, een droom die met een normaal salaris onbereikbaar is, wat leidt tot ‘schulden’. Pas na al deze moeilijke, zware en uitputtende stappen mag je deelnemen aan de ‘opvoeding’.

Ah, uitgeput. Je kunt gewoon niet meer, zo hoog zijn de obstakels die jongeren laten denken: ‘Laten we maar failliet gaan. Alles naar de knoppen.’ De ‘lage geboortecijfers’ zijn een eenvoudig resultaat, maar er zijn talloze andere problemen die opgelost moeten worden. Zolang die problemen niet worden aangepakt, is het onmogelijk om het probleem van de lage geboortecijfers op te lossen.

Zuid-Korea, dat zo snel is gegroeid, verdwijnt even snel. Het voelt alsof de hele bevolking een burnout heeft. Er zijn bergen aan problemen die opgelost moeten worden, maar het is belangrijk om eerst, op welke manier dan ook, weer ‘hoop’ te krijgen. Want wie in zijn hart de hoop heeft opgegeven, kan geen verandering verwachten.

Hoop is hard nodig. Laten we stoppen met ‘content die opvoeding en huwelijk afkeurt’ en content maken die een beetje ‘hoop’ biedt.