Stel je voor dat je sociale media en KakaoTalk verwijdert.
Ik voel een echte ontsteking van sociale media die ik ooit zo dierbaar had.
Ik werkte uit plichtsbesef, maar uiteindelijk kwam de burn-out.
Ik concentreer me op yoga-oefening om te overwinnen en mijn lichamelijke gezondheid te herstellen.

Ik heb een gewaagde droom. Ik wil alle sociale media en KakaoTalk verwijderen en een jaar lang volledig op mijn eigen leven focussen.

Voor mij, die sociale media doceert aan studenten, erover schrijft en als maker actief is, lijkt deze droom een onbereikbare droom.

Ik hield echt van sociale media. Maar zoals het spreekwoord zegt, is te veel liefde gif. Ik heb jarenlang 3040 video's per dag gefilmd, elke dag 34 video's geüpload en uiteindelijk kreeg ik een burn-out.

In de burn-outfase ervaarde ik de ironie van "te veel houden van iets waardoor je het gaat haten". Ik heb het gevoel dat ik er nog steeds van hou en er van wil houden, maar het gevoel dat ik er niet meer van kan houden, maakt me verdrietig.

Ik heb mijn fouten bekeken. Ten eerste, ik had het niet zo ver moeten laten komen. Als iemand me vraagt ​​hoe mijn burn-out is, zeg ik: "Het voelt alsof mijn been gebroken is." Ik had niet tot het punt moeten rennen dat mijn been gebroken was. Nadat mijn been gebroken was, kon ik niet meer rennen. Het enige wat ik kon doen was wachten tot mijn been genezen was en me richten op herstel. Ik had mijn limieten moeten kennen. Ik beklaag me daarover.

Ten tweede, cijfers mochten geen doel zijn. Ik had altijd doelen. En die doelen waren meestal ‘cijfers’. 1 miljoen abonnees halen, 1 miljoen weergaven halen, etc. Ik schreef elke week mijn doelen op en wisselde ze uit na het bereiken ervan. Het was als een spel, en ik analyseerde en dacht na over hoe ik mijn spelniveau kon verhogen en speelde de missies uit.

Daardoor verloor ik het plezier van het maken van content. Nadat ik mijn doelcijfers had gehaald, verloor ik mijn motivatie. Ik vroeg me af waarom ik dit moest doen, wat de zin was, en ik kreeg een gevoel van leegte. Als mijn doel was om "content te maken die mensen blij maakt" en de definitie van succes voor mij als maker was "mijn favoriete content voor altijd maken", zou ik dan niet nog steeds plezier hebben in het maken van content?

Ik geef toe dat het uiteindelijk ‘grootspraak’ was die ‘woede’ veroorzaakte. Ik ben er verantwoordelijk voor en betaal de prijs.

Ik houd nog steeds heel veel van sociale media. Ik vind het leuk om memes en trends te analyseren en het is leuk om studenten les te geven over de grammatica van sociale media. Dat is ironisch. Ik vind het leuk, maar ik heb er genoeg van. Er is een Engelse uitdrukking voor, "love hate relationship".

Als ik erover nadenk, was het hetzelfde toen ik als idool actief was. Ik begon met zingen omdat ik zingen zo leuk vond, maar na jarenlang te hard werken en zingen als ‘werk’ te beschouwen, begon ik zingen te haten. Ik begon zingen pas weer leuk te vinden toen ik een maker werd. Doordat er een gezonde afstand was tussen zingen en mijn werk, vond ik zingen weer leuk.

Iemand zei tegen me: "Ik denk dat je je echte passie niet tot je werk moet maken. Want dan ga je het haten. Je echte passie moet je hobby blijven." Toen ik dat voor het eerst hoorde, begreep ik het niet. Maar nu begin ik het te begrijpen. Zodra alles werk wordt, ontstaat er een moment waarop je, zelfs wanneer je het niet leuk vindt, ‘plichtsbesef’ moet hebben om je werk te doen en dat leidt ertoe dat je je werk gaat haten.

Toch denk ik dat mensen hun echte passie moeten najagen. Natuurlijk kan het gebeuren dat het werk wordt en je het gaat haten, maar ik denk dat je uiteindelijk leert om ‘balans’ te vinden door verschillende fouten te maken en dat je je liefde terug kunt vinden.

Een van de belangrijkste dingen die ik heb gedaan om mijn burn-out te overwinnen, was goed eten en goed slapen. Veel mensen denken dat burn-out een ‘geestelijk’ probleem is, maar het is eigenlijk meer een ‘lichamelijk’ probleem. De mentale reactie op werk komt niet meteen, maar de ‘fysieke reactie’ komt wel. Wanneer ik aan het werk moet, krijg ik bijvoorbeeld een hersenenmist, misselijkheid alsof ik moet overgeven, etc. Dus naast de geest, moet je je lichaam echt aandacht geven.

Daarom heb ik gekozen voor yoga, een training die zowel lichaam als geest traint. Yoga werd me aangeraden door een maker die al een burn-out had gehad en eroverheen was gekomen. Ze vertelde me dat ze haar burn-out met yoga had overwonnen en adviseerde me om goed te eten, goed te slapen en te sporten. Ik merkte tijdens het doen van yoga dat mijn lichaam langzaam herstelde.

Naast yoga doe ik mijn best om mijn grenzen te bepalen en grenzen te stellen. Als mijn lichaam me een signaal geeft dat het moe is, stop ik zonder erover na te denken. Ik doe het, zelfs als ik meer wil doen. In het begin voelde ik me ongerust dat ik achter zou blijven. Maar nu weet ik dat deze stap noodzakelijk is om lang en ver te gaan, dus ik stop.

Een van de dingen waar ik tegenwoordig aan werk is het vrolijk uitstoten van ‘nieuwe content’ op een ‘nieuw platform’. Ik heb voor Threads en Brunch gekozen als nieuw platform. De nieuwe content is een ‘liefdesverhaal’.

Ik weet wat de aandacht van de meeste mensen trekt en wat de meeste ‘likes’ krijgt, en welk platform het populairst is. Maar als ik alleen maar trends achterna ga, kan ik mezelf weer verliezen, dus ik probeer te doen wat ik echt wil doen en herstel zo mijn liefde voor content.

Reels, Shorts, TikTok, de tijd van korte content, en ik weet als geen ander dat dit een kans is. Maar in de afgelopen vijf jaar heb ik alle energie die ik nu zou gebruiken opgebruikt. Ik zeg altijd dat het belangrijk is om de eerste te zijn, maar ik besef achteraf dat het niet altijd goed is om met volle kracht te rennen.

Om mijn burn-out echt helemaal 100% te overwinnen, moet ik 'alle sociale media en KakaoTalk verwijderen en een jaar lang volledig op mijn eigen leven focussen', zoals ik eerder zei. Maar hoe ik het ook bekijk, het is te gewaagd, dus ik kies voor een langzame, maar gestage herstel.

Ik droom ervan de "love hate relationship" tussen sociale media en mezelf te overwinnen en terug te keren naar een liefdevolle relatie.

※ De auteur van dit artikel is ikzelf, en Dit is een gastcolumn voor het Women's Economy Magazine.Dit is de vertaling.