[Hyungju Heo column] Een gezonde afstand bewaren van social media

De gedachte om sociale media en KakaoTalk te verwijderen
Een ware liefde voor sociale media, maar nu met een gevoel van afkeer
Uitgeput door verplichte werkzaamheden, burnout op de loer
Herstel door yogabeoefening, focus op fysieke gezondheid

Ik koester een ondeugende droom. Alle sociale media en KakaoTalk verwijderen en een jaar lang volledig focussen op mijn eigen leven.

Voor mij, die studenten lesgeeft over sociale media, erover schrijft en als creator actief is, lijkt deze droom onbereikbaar.

Ik hield van sociale media, echt waar. Maar te veel liefde is gif, zeggen ze. Jarenlang 30-40 video's per dag opnemen en elke dag 34 video's uploaden, zorgde ervoor dat ik een burnout kreeg.

In mijn burnout-fase ervoer ik de ironie van 'iets wat ik zo graag deed, nu verschrikkelijk te vinden'. Ik voelde me ellendig, omdat ik het gevoel had dat ik het nog steeds leuk vond en wilde, maar er niet meer toe in staat was.

Ik heb mijn fouten onder ogen gezien. Ten eerste, ik had het niet zo ver moeten laten komen. Als iemand mij vraagt hoe het voelt om een burnout te hebben, zeg ik: 'het voelt alsof mijn benen gebroken zijn'. Ik had niet door moeten rennen tot mijn benen braken. Daarna kan je niet meer rennen. Het enige wat je kunt doen is wachten tot ze genezen zijn en je concentreren op herstel. Ik had mijn grenzen moeten kennen. Dat betreur ik.

Ten tweede, cijfers mochten geen doel op zich zijn. Ik had altijd doelen, en die waren meestal in de vorm van 'cijfers'. 1 miljoen abonnees halen, 1 miljoen views halen, etc. Elke week schreef ik mijn doelen op en streepte ze door als ik ze behaald had. Het was als een game, en ik analyseerde en bedacht hoe ik mijn level kon verhogen en quests kon voltooien.

Daardoor verloor ik het plezier in het maken van content. Toen ik mijn doelen bereikte, raakte ik mijn motivatie kwijt. Ik vroeg me af waarom ik het nog deed en wat de zin er nog van was. Als mijn doel was geweest 'content te blijven maken die mensen blij maakt', of als mijn definitie van succes als creator 'mijn eigen content blijven maken' was geweest, zou ik dan nu nog steeds met plezier content maken? Dat vraag ik me af.

Uiteindelijk was het mijn 'hebzucht' die tot 'woede' leidde. Ik erken mijn verantwoordelijkheid en betaal de prijs.

Ik hou nog steeds enorm van sociale media. Het analyseren van memes en trends vind ik leuk, en ik geniet van het lesgeven over de grammatica van sociale media aan mijn studenten. Daarom is het zo ironisch. Ik vind het leuk, maar tegelijkertijd ook verschrikkelijk. In het Engels is er een woord voor: 'love hate relationship'.

Als ik erover nadenk, was het bij mijn idoolwerkzaamheden ook zo. Ik begon met zingen omdat ik het zo leuk vond, maar na jaren van overwerk werd zingen 'werk' en begon ik het te haten. Pas toen ik creator werd, begon ik weer van zingen te houden. Er ontstond een gezonde afstand tot zingen, waardoor ik er weer van kon genieten.

Iemand zei ooit tegen me: 'Ik vind dat je je echte passie niet tot je beroep moet maken, want dan ga je het haten. Je echte passie moet je als hobby houden'. Toen ik dat hoorde, begreep ik het niet. Maar nu, in zekere mate, wel. Zodra iets je werk wordt, komt er een moment dat je het niet meer leuk vindt, maar je moet het toch doen uit 'verplichting'. En dat leidt ertoe dat je je werk gaat haten.

Toch geloof ik dat je moet doen wat je echt leuk vindt. Natuurlijk kan het zijn dat je het gaat haten als het je werk wordt, maar uiteindelijk leer je door vallen en opstaan om 'balans' te vinden en je liefde weer te herwinnen.

Het eerste wat ik deed om mijn burnout te overwinnen was goed eten en goed slapen. Veel mensen denken dat burnout een 'psychisch' probleem is, maar in feite is het meer een 'fysiek' probleem. Het is niet zozeer dat je er psychisch op reageert, maar je lichaam reageert. Als ik aan het werk moest, kreeg ik 'brain fog' (hersenmist), misselijkheid, en dergelijke fysieke reacties. Daarom moet je niet alleen aandacht besteden aan je psyche, maar ook aan je fysieke herstel.

Daarom koos ik voor yoga, een manier om lichaam en geest te trainen. Een andere creator, die al een burnout had gehad en eroverheen was, raadde het me aan. Ze vertelde me dat ze yoga had gebruikt om haar burnout te overwinnen en adviseerde me om goed te eten, goed te slapen en te bewegen. En inderdaad, tijdens het beoefenen van yoga voelde ik mijn lichaam langzaam herstellen.

Naast yoga probeer ik mijn grenzen te herkennen en mijn grenzen te stellen. Als mijn lichaam een signaal geeft dat het moe is, stop ik, ook al wil ik graag doorgaan. In het begin was ik bang dat ik achter zou raken. Maar ik weet nu dat dit een noodzakelijke stap is om op lange termijn succesvol te zijn, dus ik stop.

Tegenwoordig besteed ik ook aandacht aan het creëren van 'nieuwe content' op 'nieuwe platforms'. Ik heb gekozen voor Threads en Brunch. Mijn nieuwe content gaat over 'liefde en huwelijk'.

Ik weet wat veel mensen aantrekt en welke platforms populair zijn, maar als ik alleen maar trends volg, verlies ik mezelf weer. Daarom doe ik nu wat ik echt wil en probeer ik mijn liefde voor content te herstellen.

We leven in het tijdperk van Reels, Shorts, TikTok en andere korte video's. Ik weet dat dit een kans is, maar ik heb de afgelopen vijf jaar al mijn energie verspild, in plaats van het te bewaren. Ik ben altijd een voorstander van het benutten van kansen, maar ik besef nu dat het niet altijd goed is om alles tegelijk te doen.

Om mijn burnout volledig te overwinnen, zou ik moeten doen wat ik al eerder noemde: 'alle sociale media en KakaoTalk verwijderen en een jaar lang volledig focussen op mijn eigen leven'. Maar dat is toch wel een beetje te wild, dus ik kies voor een langzame, geleidelijke weg naar herstel.

Ik hoop dat ik mijn 'love hate relationship' met sociale media kan overwinnen en weer een liefdevolle band kan opbouwen.

※ De auteur van dit artikel is de schrijver zelf en een bijdrage aan de Vrouwenecologie Krantis.